Βορειοδυτικά της Σκοπέλου βρίσκεται το πιο εντυπωσιακό χωριό του νησιού, η Γλώσσα καθώς και οι οικισμοί  της, Λουτράκι και Μαχαλάς.

Η Γλώσσα είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος οικισμός του νησιού με περίπου 750 μόνιμους κατοίκους και απέχει 32 χλμ. από την Χώρα Σκοπέλου. Είναι χτισμένη στο λόφο πάνω από το λιμάνι του Λουτρακίου με υπέροχη θέα σε υψόμετρο 300 περίπου μέτρα.  Δίκαια έχει χαρακτηριστεί στο παρελθόν ως το «μπαλκόνι του Αιγαίου». Τα σπίτια περιβάλλουν το βουνό και κατεβαίνουν προς τα κάτω, ατενίζοντας από τη Σκιάθο μέχρι την Βόρεια Εύβοια. Γι’ αυτό και ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης την αναφέρει ως το ψηλό χωριό, στο διήγημα του  “Η Νοσταλγός”.

Γλώσσα Σκοπέλου: Η ετοιμολογία του ονόματος της 

Πολλοί προσπαθούν να εξηγήσουν την ετυμολογία του ονόματός της.  Άλλοι το αποδίδουν στο γλωσσοειδές σχήμα του κάβου που υπάρχει στη θαλάσσια περιοχή του οικισμού. Άλλοι το συνδέουν με την Κνώσα, την πόλη που έφτιαξαν σε εκείνο το σημείο, οι πρώτοι κάτοικοι της Σκοπέλου. Πιθανολογείται πως ήταν άνθρωποι από την Κρήτη της Μινωικής περιόδου. Πολλοί υποστηρίζουν ότι η Κνώσα είναι μια παραφθορά της αρχαίας πόλης, Κνωσός. Υπάρχει πάντως και μια περισσότερο χιουμοριστική εκδοχή για την ονομασία της Γλώσσας, αφού σύμφωνα με τους κατοίκους της , σου “βγαίνει η γλώσσα” να ανέβεις τα τόσα σκαλιά του χωριού.

Γλώσσα Σκοπέλου: H Ιστορία της

Ο οικισμός της Γλώσσας Σκοπέλου φαίνεται πως υπήρξε από τα πανάρχαια χρόνια, γιατί ανακαλύφτηκαν ίχνη προϊστορικής κατοικίας. Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω πιθανόν να ήταν αποικία των Κρητών της Μινωϊκής εποχής. Πρόκειται για οικισμούς συγκολλημένους σε στενά κοιλώματα κοντά στη θάλασσα, περιτειχισμένους και γειτονικούς σε κάποιες καλλιεργήσιμες εκτάσεις. Η γύρω περιοχή, τόσο στη Γλώσσα, όσο και στο Λουτράκι παρουσιάζει μεγάλο αρχαιολογικό ενδιαφέρον. Σε πολλά σημεία της υπάρχουν αρχαίοι πύργοι, αναλήμματα και κτιριακές εγκαταστάσεις, διαφόρων εποχών της αρχαιότητος. Στην αρχαιότητα αναπτύχθηκε εδώ η πόλη Σελινούς, που η τοποθεσία της βρίσκεται σε εγγύτητα προς το σημερινό οικισμό.

Σκόπελος: Ιερά Μονή του Αγίου Ταξιάρχη

Το μοναστήρι του Αγίου Ταξιάρχη βρίσκεται σε πευκόφυτη περιοχή της Γλώσσας και έχει θέα προς τη βόρεια πλευρά του νησιού. Το συναντάμε στο δρόμο προς την παραλία του Περιβολιού. Σήμερα είναι έρημο, αλλά από το 1770 υπαγόταν στη μονή Ξηροποτάμου του Αγίου Όρους και είχε πολλούς μοναχούς. Η μονή του Αγίου Ταξιάρχη, σύμφωνα με λίθινη πλάκα πάνω από την είσοδο στον περίβολο, φαίνεται να κτίστηκε το 1672 ενώ ανακαινίσθηκε στα χρόνια της τουρκοκρατίας. Στο προαύλιο χώρο διατηρούνται υπολείμματα παλαιοχριστιανικού ναού του 672 μ.Χ. Εκτός του περίβολου σώζεται οστεοφυλάκιο, ενώ νότια της μονής βρίσκεται πηγή με άφθονο νερό.  Είναι ο παλιότερος ναός της Σκοπέλου.

Γλώσσα Σκοπέλου: Λαογραφικό Μουσείο 

Στο κέντρο του φημισμένου, ιστορικού και πανέμορφου χωριού της Γλώσσας, βρίσκεται επίσης ένα Λαογραφικό Μουσείο, το Λαογραφικό Μουσείο Γλώσσας Σκοπέλου. Πιο συγκεκριμένα βρίσκεται πάνω από την εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

Πρόκειται για ένα διώροφο παραδοσιακό σπίτι, στο οποίο ο επισκέπτης θα έχει την ευκαιρία να δει τις  παραδοσιακές φορεσιές του νησιού και είδη  καθημερινής οικιακής χρήσης. Ακόμα, σας δίνεται και η δυνατότητα να ενημερωθείτε για την εσωτερική διαρρύθμιση και διακόσμηση που χαρακτήριζαν τα τυπικά παραδοσιακά σπίτια του χωριού. Το Λαογραφικό Μουσείο Γλώσσας λειτουργεί πρωί και απόγευμα κατά τους θερινούς μήνες αλλά θα ήταν χρήσιμο να το επιβεβαιώσετε με την ρεσεψιόν του ξενοδοχείου σας.

Σκόπελος: Ο φάρος Γουρούνι

Σε απόσταση περίπου 8 χιλιομέτρων από τη Γλώσσα δεσπόζει στη πλαγιά του βουνού που είναι κατάφυτη με σχίνα και κουμαριές στο ακρωτήριο Γουρούνι. Αυτό το σημείο, στο βόρειο άκρο της Σκοπέλου, στολίζει ένας γραφικός φάρος που χτίστηκε το 1889.Οι ταξιδιώτες φθάνουν εκεί ύστερα από ενδιαφέρουσα διαδρομή, αρχικά μέσα σε πευκόδασος και στη συνέχεια μέσα σε βραχώδες τοπίο. Το μονοπάτι από το φάρο καταλήγει στις απόκρημνες ακτές, κοντά στη θάλασσα.

Η Γλώσσα και η ευρύτερη περιοχή της είναι πλούσια σε πηγές νερού και έχει πολλά ελαιόδεντρα, δαμασκηνιές και αμυγδαλιές. Οι κάτοικοι της ασχολούνταν στην πλειοψηφία τους με αμπέλια. Κάποιοι, ωστόσο, ήταν ναυτικοί και καπεταναίοι. Στο Λουτράκι μάλιστα υπήρχε και οργανωμένο ναυπηγείο.

Τα σπίτια στη Γλώσσα Σκοπέλου έχουν εμφανείς  Μακεδονικές επιδράσεις. Είναι διώροφα με κεραμικές στέγες και ξύλινα μπαλκόνια, που το μπροστινό τους μέρος καλύπτεται με σιδερένια κάγκελα. Από μέσα είναι παραδοσιακά με ξύλινες στέγες, σκάλες και κοντές πόρτες. Στα όλο σκαλιά καλντερίμια της θα συναντήσει ακόμα κανείς τους κάτοικους της  που διατηρούν τον παραδοσιακό τρόπο ζωής , τα έθιμα και το γλωσσικό τους ιδίωμα.

​

Χωριό με παραδοσιακό χρώμα στο βορειοδυτικό τμήμα της Σκοπέλου, η Γλώσσα γοητεύει τους επισκέπτες με τη μαγευτική θέα και το υπέροχο ηλιοβασίλεμα που τους προσφέρει. Είναι μια γραφική πόλη με παραδοσιακή αρχιτεκτονική που θα σας εντυπωσιάσει.